Met dit uitzicht op zee besloten we nog een dagje te blijven.

Het ontbijt was dit keer niet typische Frans, maar heerlijk uitgebreid, dus Erik kon zijn hart ophalen met vleeswaren, worst en roerei met spek. Gelukkig trof ik yoghurt aan en vers fruit, dus ik leefde me ook uit.

Na het ontbijt heb ik heerlijk hardgelopen langs de kust, wat een mooie spektakel al die golven en het bulderende lawaai. Ergens halverwege kreeg ik wel een paar spetters regen, die helaas overgingen in flinke spetters, bijna hagelstenen, zo hard. Gelukkig kon ik even op het strand tegen een huisje aan schuilen, voor de rest van de bui, maar bijna doorweekt was ik wel, zo snel ging dat. Gelukkig nam de regen na een paar minuten alweer af en de wind blies een groot deel van de nattigheid weer droog. De temp. was prima, dus ik was niet verkleumd.

We zagen in de verte (richting noord westen met Ile d'Oleron in de verte) de zon schijnen en besloten naar het schiereiland te rijden. Heel lang geleden hebben we daar ooit een keer met de caravan gekampeerd, ik was toen een jaar of 9 of 10. Wat ik me nog goed kon herinneren was dat we een keer bij laagwater naar zeekreeftjes en krabbetjes ed gingen zoeken. Het bleek even zoeken op het eiland want aan de rechterkant was allemaal drapperigheid en links van het eiland waren mooie zandstranden. Het bleek dat we nog iets verder noordwaarts moesten rijden en ja hoor, het was gelukkig eb, daar zagen we de rotsige bodem met hier en daar nog wat waterpoeltjes, maar amper nog een krabbetje te vinden, het was al heel lang eb ....

Het was, op die ene regenbui na, een schitterende zonnige dag, strak blauwe lucht met af en toe een prachtige witte wolk die voorbij dreef. Dan boffen we dat we zulk mooie weer treffen aan de kust.

's Avonds aan de kust gegeten, met uitzicht op de zon die onderging . Vlakbij het hotel, op loopafstand even buiten St. Palais-sur-Mer waren een paar restaurantjes waar we een menukaart troffen waar we bijna niet uit konden kiezen, zoveel ‘vis, schelp en schaaldieren qua keuze.