Jammer dat we op ons 2e stekje geen WiFi hadden, dus we lopen even wat achter met ons reisblog en maandag avond was Reismee.nl niet in de lucht (de server werd ge-update), Dus nu, dinsdag 23 augustus, kunnen we jullie weer informeren en kunnen jullie virtueel meegenieten. **************************************

Tja, 't is best wel bijzonder om zondagochtend wakker te worden op een landgoed. Wat een ruimte daar en wat een rust, dat is nog eens relaxed wakker worden. Heerlijk ontbeten in het zonnetje met keuzes uit zelfgemaakte jammetjes en zelfs eigen gemaakte appelsap. We hadden geen lange rit voor de boeg, zo'n 300 km tot aan de baai van Mont St. Michel met uitzicht op Cancale (voor de liefhebbers: daar komen de beste oesters vandaan; Bart echt doen hoor !!!). We hebben heerlijk binnendoor getuft. Wat is Normandië toch verrassend mooi: heel erg heuvelachtig en aardig wat bossen, het heeft een beetje weg van Luxemburg en de Elzas. Hele mooie huizen (vakwerkhuizen) en die verkeerden in prima staat van onderhoud. Nou dat zie je in andere streken van Frankrijk wel anders .... Voor de lunch hadden we een mooie picknick stop met heerlijke kaasjes en later in de middag troffen we een leuk dorpje aan, dat bijna middeleeuws aandeed (St. Riquer). Nog even langs de kust gereden met uitzicht op Mont St. Michel en gauw daarna de toeristentrekpleister weer verlaten met een paar kilometer verderop onze eindbestemming in zicht. Helaas was er in de directe omgeving geen barretje te vinden, dus reden we direct maar door naar Cancale. Je hoefde niet te raden wat er 's avonds op het menu zou verschijnen.

Eenmaal in Cancale aangekomen troffen we daar een horde toeristen aan ..... Parkeren werd ons niet eenvoudig gemaakt, maar we waren natuurlijk niet voor 1 gat te vangen. Dus parkeerden we ergens in een straatje en liepen we een stukje terug naar de boulevard. Keuzes te over aan restaurantjes, de één nog drukker dan de ander, en sommigen leken wel een ‘vreetschuur' in plaats van een restaurant en weer een ander restaurantje had van die knipmessen bij de ingang staan, nee dat liever ook niet en na wat heen en weer gekeken te hebben viel plots ons oog op een piep klein restaurantje, we konden zelfs nog heerlijk buiten plaatsnemen. Dat bleek een schot in de roos te zijn. Erik bestelde Entrecôte en ik oesters (de platte oesters als voorgerecht én als hoofdgerecht maar dan gegratineerd met een warme crèmige saus en ja zelfs nog 6 oesters als toetje ....). De Entrecôte was helaas op, maar wat gebeurde er: er werd een mooie Entrecôte bij de ‘buren' gehaald, een hele beste zelfs ! Met aardig wat wijn op en een paar uur later keerden we weer terug naar Le Vivier-sur-Mer; een niet zo'n bijzonder slaapadresje, ook al deed de foto en omschrijving op Booking.com anders vermoeden ....